അപാനന്‍ : ഗംഗാധരന്‍ മക്കന്നേരി

മറപ്പുരസാഹിത്യത്തിന്
മടിയിലൊട്ടും കനമില്ല. 
വഴിതുറന്നതായതിനാല്‍ 
 വഴിപോക്കരെ പേടിയുമില്ല. 
സ്വയംപുകഴ്ത്താതെതന്നെ
 'മാന്യവായനക്കാരന'തിനെ
 തേടിത്തേടിവന്നോളും. 

കൃത്യനിര്‍വഹണത്തിനായി 
തട്ടകത്തിലിരിപ്പുറപ്പിച്ചാല്‍ 
ഗൂഢമായൊരാനന്ദത്തില്‍
 മുഖമാകെ വലിഞ്ഞുമുറുകും. 
നാലുചുവരിലേക്കും 
പതുക്കെ കണ്ണോടിക്കും. 
ചുമര്‍ചരിത്രലിഖിതങ്ങളെ
 ഒരുവേള അറപ്പോടെനോക്കി 
സൃഷ്ടികര്‍ത്താക്കളെയാകെ
 മനസ്സില്‍ ആഞ്ഞുപുച്ഛിക്കും.. 
അമ്മയും പെങ്ങളുമില്ലാത്ത വക. 

അടഞ്ഞവാതിലിന്നു പിന്നിലും 
 നാലുചുവരിന്നകത്തെങ്കിലും 
ആരെയോ പേടിക്കുന്നമട്ടില്‍ 
 പതുക്കെ തലവെട്ടിച്ച് 
അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും 
ഇടംകണ്ണാല്‍ പാളിനോക്കും. 

പിന്നെ, സമാധാനത്തോടെ, 
കട്ടുതിന്നുന്നവന്റെ ഇക്കിളിച്ചിരിയോടെ,
 ഓരോന്നോരോന്നായിവായിക്കും. 
ചെറിയക്ഷരങ്ങള്‍ തെളിഞ്ഞുകാണാന്‍ 
ഇരുന്നേടത്തുനിന്നും തള്ളിനോക്കും.
 ചിലവരികള്‍ മായ്ച്ചുകളഞ്ഞ
 'സദാചാരി'കളെ ഉള്ളില്‍പ്രാകും. 
സാഹിത്യത്തിനിടയ്ക്കുള്ള 
പത്തക്കങ്ങളില്‍ കണ്ണുടക്കും. 

കരളിലെ മഞ്ഞദ്രാവകം 
ഖരമാലിന്യമാക്കി മാറ്റി 
പ്രകൃതിയോട് പങ്കുവെയ്ക്കും. 
സമയംപോയതറിയാതെ... 

ഏഴുതവണ ശൗചാനന്തരം 
എണീറ്റൊന്നു കുമ്പകുലുക്കി, 
ഊര്‍ന്നുപോയ പാന്റൊന്നു കുടുക്കി, 
സാഹിത്യത്തിലേക്കിടംകണ്ണിട്ട് 
തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ 
പതുക്കെ വാതില്‍തുറന്ന് 
ലോകത്തിലേറ്റമാഹ്ളാദവാനായി 
ആശ്വാസത്തോടെ പുറത്തുവന്ന്  
ആരുംകാണാത്തിടങ്ങളില്‍
ആസ്വാദനക്കുറിപ്പെഴുതും. 

- മടുത്താല്‍ വിമര്‍ശനക്കുറിപ്പും. 
© 8480 ■ dharan.ıɹǝuuɐʞʞɐɯ ■