...പത്ത് പതിനഞ്ച് മിനുട്ട് നേരം പ്രകാശം പരത്തിയ പെൺകുട്ടി... ( ഒരു കഥയില്ലാ നർമ്മകഥ )

ചിലർ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ വല്ലാതെ സ്വാധീനിക്കും. ചിലപ്പോൾ അത് വളരെ കുറച്ചു നേരം മാത്രം ആയിരിക്കാം , പക്ഷെ , അവരെ നമ്മൾ പിന്നെയൊരിക്കലും മറക്കില്ല. എന്റെ ജീവിതത്തിൽ വെറും പത്ത് പതിനഞ്ച് മിനുട്ട് നേരം മാത്രമാണ് പ്രകാശം പരത്തിയതെങ്കിലും , എനിക്ക് ഒരിക്കലും മറക്കാനാവാത്ത എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരിയെ പറ്റിയാണ് ഈ കുറിപ്പ്.തൽക്കാലം, നമുക്ക് അവളെ പാർവതി (പാറു) എന്ന് വിളിക്കാം. 


നമ്മുടെ ഫോണുകൾ ഇപ്പോഴത്തെ പോലെ അത്ര സ്മാർട്ട് അല്ലാത്ത കാലം. കമ്പനിയാവശ്യത്തിനു പെട്ടെന്ന് ഞാൻ ചെന്നൈയിൽ ചെന്ന് പെട്ട ഒരു ദിവസം. അവിടെ ചിലവാക്കുന്ന കാശുകൾ തിരിച്ചെത്തിയാൽ ഉടനെ റിഇമ്പർസ് ചെയ്യുമെന്ന് കമ്പനിയും , അതിനു എന്റെ കയ്യിൽ അഞ്ചു പൈസ ഉണ്ടായാലല്ലേ ചിലവാക്കാൻ പറ്റുവെന്ന് ഞാനും, പറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഒരു സിറ്റുവേഷൻ. എന്തായാലും , അടുത്ത ദിവസം ആകുമ്പോഴേക്കും എന്റെ ബാങ്ക് അക്കൊണ്ടിൽ സാലറി വീഴുമെന്ന ആശ്വാസത്തിൽ , ഇനിയിപ്പോ ആരോടും പ്രാരാബ്ധം പറഞ്ഞു കടം വാങ്ങാൻ നിക്കേണ്ടയെന്നു എന്ന് കരുതി ഞാൻ ചെന്നൈയിൽ ചെന്നിറങ്ങിയ, ഒരു ഉച്ച നേരം.


നാളെ ഒന്നാം തിയതിയാണെങ്കിലും , ചില അവസരങ്ങളിൽ എന്റെ ബാങ്ക് അക്കൊണ്ടിൽ , ഒരു ദിവസം മുൻപേ കാശ് വീഴാറുണ്ടല്ലോയെന്ന് പെട്ടെന്ന് ഞാൻ ഓർത്തു. ഇൻഡസ് ഇൻഡ് ആണ് ബാങ്ക് . അടുത്തൊന്നും എത്തി നോക്കിയിട്ട് ATM കണ്ടില്ല . ഇനി കാശ് വന്നോ എന്നറിയണമെങ്കിൽ ഓൺലൈൻ അക്കൊണ്ട് നോക്കണം. പുറത്തു നെറ്റ് കഫെയിൽ കയറി അക്കൊണ്ട് നോക്കാൻ മാത്രം, ഈ ലോകത്തെ പറ്റിയൊരു നല്ല അഭിപ്രായം എനിക്കില്ല ! ഇനിയിപ്പോ , വിശ്വാസമുള്ള ആരെയെങ്കിലും വിളിച്ചു , പാസ്സ്‌വേർഡ് കൊടുത്തു അക്കൊണ്ട് നോക്കിക്കണം. അങ്ങനെയിപ്പോ ആരാണ് !! പെട്ടെന്നാണ്, പാർവതിയുടെ മുഖം എന്റെ മനസ്സിലെത്തിയത് .


പാർവതി , എന്റെ കമ്പനിയിലെ ടീം മേറ്റ് ആണ്. കൊച്ചിയിലെ ഏതോ കോടീശ്വരന്റെ ഒറ്റ മകൾ. എന്റെ സങ്കൽപ്പത്തിലെ ഒരു പെൺകുട്ടിക്കുണ്ടാവേണ്ട ആ മൂന്നു ഗുണവും അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു . ' ആവശ്യത്തിന് ഭംഗി, ഒരുപാട് കാശ് , കുറച്ചുമാത്രം ബുദ്ധി  ' !!! പക്ഷെ , എനിക്ക് ഒരിക്കലും സങ്കൽപ്പിക്കാൻ ആവാത്ത മറ്റൊന്ന് കൂടി അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നു , ' വായ തുറന്നാൽ, മറ്റുള്ളവർ കരഞ്ഞു പോകുന്നത് പോലെ, മുഖത്തടിച്ചു സത്യങ്ങൾ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയുക ' !! ഒരു സംഭവം പറഞ്ഞാൽ , ഒരിക്കൽ കമ്പനിയിലെ ഒരുത്തൻ പോയി അവളെ പതുക്കെ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്തു . അതിനവൾ അവനോടു ഉറക്കെ പറഞ്ഞത് , " നോക്ക് ചേട്ടാ ... നിങ്ങൾ എന്നെ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്തത് എനിക്ക് മനസ്സിലാകും .. പക്ഷെ , എനിക്കും കൊള്ളാവുന്ന ഒരുത്തനെ കെട്ടണമെന്നു ആഗ്രഹമുണ്ടാവില്ലേ ? എന്റെ അച്ഛന് മോളെ ഒരു കഴിവുള്ളവനെക്കൊണ്ട് കല്യാണം കഴിപ്പിക്കണമെന്നു ആഗ്രഹം ഉണ്ടാവില്ലേ ? എന്റെ അമ്മയ്ക്ക് മോളെ ഒരു അലവലാതി കെട്ടരുതെന്നു പ്രാർത്ഥനയുണ്ടാവില്ലേ  .... " ; അതോടെ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്യാൻ പോയവൻ കാലിൽ വീണു കരഞ്ഞു മാപ്പു ചോദിച്ചു , ഇനിയിങ്ങനെ പബ്ലിക്കായി നാറ്റിക്കരുതെന്നു അപേക്ഷിക്കുകയും , പിന്നെ അവൻ കല്യാണമേ വേണ്ടായെന്നു വെച്ചെന്നുമാണ് കേട്ടത് !!

പാർവതിയെ വിളിച്ചു അക്കൊണ്ട് നോക്കിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. അവൾ ആണേൽ,  അവളുടെ പാസ്സ്‌വേർഡോ , സാലറിയോ പോലും ഓർത്തു വെക്കാൻ സാധ്യതയില്ല !! അവൾക്കു കാശിന്റെ ആവശ്യം ഇല്ലാത്തോണ്ട് അടിച്ചുമാറ്റുമെന്ന പേടിയും വേണ്ട !! എന്തായാലും പാർവതിയെ വിളിച്ചു , എങ്ങനെ എന്റെ ഓൺലൈൻ അക്കൊണ്ട് നോക്കണമെന്ന് , ഓരോ സ്റ്റെപ്പ് ബൈ സ്റ്റെപ്പും പറഞ്ഞു കൊടുത്ത്, അവസാനം "നീയൊന്നു ആ അവൈലബിൾ ബാലൻസ് പറഞ്ഞേ ?" എന്നും പറഞ്ഞു മതിലും ചാരി നിന്ന ഞാൻ , അവൾ പറഞ്ഞ ബാലൻസ് കേട്ട് , കണ്ണുംതള്ളി ആ ചെന്നൈ  നഗരത്തിൽ നിന്നു .    

" ഓക്കേ ...ബാലൻസ് , ഒന്നേക്കാൽ കോടി .. "

"എന്ത് !!! നീ എന്താ പറഞ്ഞത് പാറു !!"

"ബാലൻസ് 1.25 ക്രോർസ് .... അതേ, ഞാൻ ഇപ്പോൾ കുറച്ചു ബിസിയാണെ ... പിന്നെ വിളിക്കാവേ .... ", എന്നും പറഞ്ഞു പാറു ഫോണും വെച്ച് പോയി .

പിന്നീട് , എന്റെ ജീവിതത്തിലെ , ഏറ്റവും മനോഹരമായ പത്ത് പതിനഞ്ചു മിനുട്ടുകളായിരുന്നു അവിടെ !! ചുറ്റുമുള്ള ലോകം മുഴുവൻ ഒരു കണ്ണാടിക്കൂടിലായ പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. അല്ല , അത് കണ്ണാടി കൂടല്ല, എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീരു നിറഞ്ഞു വരുന്നത് കൊണ്ട് ബാക്കിയെല്ലാം കണ്ണാടിക്കുള്ളിലായി തോന്നിയതാണ് !! എന്തായായാലും , ഇതുവരെ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ അനുഭവിച്ച എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടിനും , ഇപ്പോൾ ഒരു അവസാനമായി. ഒരു വീട് വാങ്ങണം , ഒരു കാറ് വാങ്ങണം. ഇനിയിപ്പോ ഞാനും ഒരു കോടീശ്വരനായ സ്ഥിതിക്ക് , ഐശ്വര്യമുള്ള പാർവതിയെ തന്നെ പറ്റിയാൽ കെട്ടണം , സത്യം പറയുന്ന സ്വഭാവം എങ്ങനേലും ഉപദേശിച്ചായാലും നന്നാക്കാൻ ശ്രമിക്കാലോ !!!

അല്ല ! ഇതിപ്പോ എങ്ങനെ സംഭവിച്ചു !!! ഇനിയിപ്പോ ലോട്ടറിയടിച്ചതാണോ ! അതിനു കാശില്ലാത്തോണ്ട് ഞാൻ ലോട്ടറി വാങ്ങാറില്ലല്ലോ !!! നൈജീരിയയിലെ ആ മെയിൽ ! അവരിനി കാശ് അക്കൊണ്ടിൽ ഇട്ടതാകുമോ ? !! പക്ഷെ , അതിനു ഞാൻ അവർക്കു അക്കൊണ്ട് നമ്പർ കൊടുത്തിട്ടില്ലല്ലോ !!! ഇനിയിപ്പോ , ബാങ്ക്കാര് അക്കൊണ്ട് മാറി , വേറെ ആരുടെയെങ്കിലും കാശ് എന്റെ അക്കൊണ്ടിൽ ഇട്ടതാകുമോ !!!! അങ്ങനെയാണേൽ , അമ്മച്ചിയാണേ ഞാൻ കാശ് തിരിച്ചു കൊടുക്കില്ല ! എത്രയും പെട്ടെന്ന് ബാങ്കിൽ ചെന്ന് കാശ് വിത്ത്ഡ്രോ ചെയ്യണം ! ഉടൻ തന്നെ ടാക്സി വിളിച്ചു അഞ്ചുമിനിറ്റ് മാത്രം അടുത്തുള്ള ഇന്ഡസ് ഇൻഡ് ബാങ്കിലേക്ക് തിരിച്ചു !! ശെടാ , ബാങ്ക് സമയം കഴിഞ്ഞതുകൊണ്ടു ഇനിയിപ്പോ ഇന്ന് കാശ് എടുക്കൽ നടക്കില്ല !! എന്തായാലും,  ഇവിടെ എത്തിയ സ്ഥിതിക്ക് ATM ഇൽ കയറി,  ഒരു മുപ്പതിനായിരം  രൂപ എടുത്തു അടുത്തുള്ള ഏതേലും 5 സ്റ്റാർ ഹോട്ടലിൽ ഇരുന്നു , ഒരു ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ട് സമാധാനമായി , ഭാവിയെ പറ്റി ചിന്തിക്കാം. ATM ഇൽ കയറി  കാശും കാത്തു നിന്ന ഞാൻ , എന്റെ കയ്യിൽ കിട്ടിയ റെസിപ്ട് നോക്കി . ആ റെസിപ്പ്റ്റും ATM ഉം ചുറ്റുപാടും ഒക്കെ കണ്ണാടിക്കൂടിലായ തോന്നി !!!

രണ്ടുമിനിട്ടു നേരം കൊണ്ട് , സ്ഥലകാലബോധം തിരിച്ചു കിട്ടിയ എനിക്ക്  , സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളുടെ ഒരു ഏകദേശ രൂപം പിടികിട്ടി ... ഞാൻ പയ്യെ ഫോണെടുത്തു പാറുവിനെ വിളിച്ചു .

" എന്താടാ ... ഞാൻ ബിസിയാണെന്നു പറഞ്ഞതല്ലേ .. നീ പെട്ടെന്ന് പറ , എന്താകാര്യം ? "

അൽപ്പം വിറയാർന്ന ശബ്ദത്തിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു ...

" നന്ദിയുണ്ട് എന്റെ പാറു ... എനിക്ക് നിന്നോട് ഒരു പാട് ഒരു പാട് നന്ദിയുണ്ട്  ... " !

"ഇട്സ് ഓക്കെ ഡാ ... ഇതിനൊക്കെ എന്തിനാ നീ എന്നോട് നന്ദി പറയുന്നേ .. ടേക്ക് കെയർ ഡിയർ ... ബൈ ബൈ "

എന്തോ !! ആ ഒരു രൂപ ഇരുപത്തഞ്ചു പൈസാ ബാലൻസ് പ്രിന്റ് ചെയ്ത , ബാങ്ക് റെസിപ്റ് ചുരുട്ടി കൂട്ടി ദൂരെ കളഞ്ഞു , ചെന്നൈയിലെ ഏതോ ഒരു ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ നിന്നും , താമസിക്കാനുള്ള ഹോട്ടലിലേക്ക് ബസ്സു കയറാൻ കാത്തു നിൽക്കവേ , എനിക്ക് പാറുവിനോട് ഒട്ടും  ദേഷ്യമോ , ബാങ്കുകളിലൊക്കെ 'Cr' എന്നു ചുരുക്കി പറയുന്നത് ക്രെഡിറ്റ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാനോ ഒന്നും   അപ്പോൾ തോന്നിയില്ല ...!

< The End >